چرا باید درخانه بمانیم؟


بدون قرنطینه و بدون رعایت توصیه‌های بهداشتی، بیماری به‌سرعت شیوع پیدا می‌کند (قله بلند و تیز). در این حالت نظام درمانی برای رسیدگی به بیماران بدحال کم می‌آورد، یعنی هم منابع مالی و تجهیزات زود تمام می‌شود و هم کادر درمانی فرسوده و از دور خارج می‌شوند.
 
با قرنطینه و محدودیت رفت‌وآمدها و رعایت توصیه‌های بهداشتی (شستن دست‌ها، دست نزدن به صورت، رعایت اتیکت تنفسی یعنی پوشاندن عطسه و سرفه و رعایت فاصله یک‌ متر)، سرعت شیوع بیماری کم می‌شود (قله کوتاه و پهن). در این حالت دوم، نظام درمانی هم از نظر منابع مالی و تجهیزات، و هم از نظر کادر درمانی فرصت بازسازی بیدا می‌کند. در نتیجه هم به بیماران سرویس بهتری داده می‌شود (بیمارستان مجهز و خلوت به‌جای بیمارستان صحرایی شلوغ) و هم مهار بیماری و جلوگیری از گسترش آن آسان‌تر می‌شود.