رفتار کودک دو ساله

بیشتر کودکان در سال دوم زندگی به توانایی راه رفتن دست پیدا می کنند و این همان مرحله ای است که بسیاری از والدین تحت عنوان " دو ساله های بد قلق " یاد می کنند. در این مرحله ،کودکان شروع به تجربه توانمندی های جدیدشان می کنند،مثلا هر وقت والدینشان به آنها می گویند راه برو،میدوند و یا هر وقت می گویند آرام باش جیغ می کشند و به طور کلی قدرت خودشان را می سنجند. آنها می خواهند بدانند که که چقدر بر محیط اطراف خود کنترل دارند.اگر اوضاع خوب پیش برود، کودک به کنترل به احساس کنترل و تسلط بر امور دست می یابد و اعتماد به نفس و استقلال لازم را برای جست و جو و کشف محیط پیرامون خود پیدا می کند.
اما اگر والدین با سختگیری و اعمال محدودیت ، یا تنبیه کودک به خاطر تلاش برای دستیابی به استقلال ، مانع از مستقل شدن او شوند ، ممکن است کودک در قبال اهدافی که مد نظر دارد دچار احساس شرم و تردید شود اگر والدین بیش از حد حمایت کننده باشند نیز مشکل ساز می شوند ، چون تمایل طبیعی کودک به کشف محیط و رویارویی با رویدادها و تجارب مختلف را بازداری می کنند.
مثلا والدینی که اجازه نمیدهند فرزندشان با کودکان دیگر دزد و پلیس بازی کند باعث می شوند که او به توانایی اش در کنار آمدن با بچه های دیگر شک کند.