برچسب زدن به کودکان

هرگز به کودک برچسب نزنید. برای مثال به او نگویید پیکاسوی آینده، انیشتین یا بهترین ورزشکار. دادن صفات اغراق‌آمیز به کودک برای تشویق او باعث می‌شود کودک فشار زیادی را تحمل کند. این نوع تشویق باعث ایجاد کمال‌گرایی در کودک می‌شود، در نتیجه، او از هیچ‌یک از تلاش‌ها و دستاوردهای کوچک خود انگیزه‌ای دریافت نخواهد کرد.
.
.
_ باید از صفاتی در کودک تعریف کنید که به طور اکتسابی و با تلاش به دست آمده‌اند. برای مثال، کودک را به علت داشتن احساس مسئولیت، دقت، نظم، صبوری، بخشندگی، پشتکار و توانایی تصمیم‌گیری تشویق کنید. در این صورت، مهارت‌ها و صفات مثبت در او مدام تقویت می‌شود.
. _بهتر است برای تشویق کودک، از عبارات دقیق و مشخص استفاده کنید. برای مثال، از تمجیدات و تشویق‌های کلی مانند آفرین یا تو عالی هستی پرهیز کنید. کودک باید بداند دقیقا برای کدام کار و ویژگی خاصی مورد توجه مثبت قرار گرفته است. برای مثال بگویید: «شیوه شعر خواندن تو در مقابل دیگران بسیار زیبا و عالی است» یا «پروژه درسی‌ات را به بهترین شکل ممکن انجام داده‌ای» یا «آفرین که اسباب‌بازی‌هایت را به دوستت هم دادی». عبارات کلی برای تشویق باعث می‌شود کودک خود را در حاشیه امنی ببیند که مدام ستوده می‌شود و از تقویت مهارت‌ها و ویژگی‌های ضعیفش باز بماند.
.
.
. _ از کودک درباره احساساتی سؤال کنید که بعد از نتایج مثبت کار یا فعالیتی به دست می‌آورد. با این کار به او یاد می‌دهید احساس موفقیت را در خود بهتر کشف کند.
. _ چیزی نگویید. برای مدتی تشویق کردن را کنار بگذارید و اجازه دهید کودک از رفتار و اعمالش بازخورد بگیرد. خواهید دید با سکوت شما کودک مستقل‌تر عمل می‌کند، برای انجام کارها دیگر به تشویق شما نیازی حس نمی‌کند
و نسبت به خود احساس بهتری دارد.