رابطه پدر با فرزندان

همسرتان را در تربیت فرزندتان دخالت دهید حتی اگر روشش را قبول ندارید.

تا زمانی که روش همسرتان کودک آزاری نیست،داشتن رابطه با پدر بهتر از تنها تربیت کردن فرزندتان هست.

از نوزادی فرزندتان را ساعاتی با پدرش تنها بگذارید تا رابطه پدری و فرزندی شکل بگیرد.

در بازی همسرتان با فرزندتان دخالت نکنید و مرتب همسرتان را تصحیح نکنید. بچه ها بدون کمک شما راحتتر با پدر خود ارتباط برقرار می کنند و مهارت تطبیق دادن با دیگران را میاموزند.

پدران پرمشغله و حضور کمرنگ در خانواده

رابطه پدر و فرزندی از دوران کودکی شکل می‌گیرد و اگر پدر در زمان کودکی با فرزندش رابطه عاطفی مناسب برقرار نکند، با او بازی نکند و با احساسات او هماهنگ نشود، در دوره نوجوانی اگر بخواهد به فرزندش نزدیک شود، به مشکل برمی‌خورد و نوجوان همسالانش را به پدر و مادرش ترجیح می‌دهد. یکی دیگر از تبعات منفی این قضیه این است که وقتی پدر حضور مؤثری در خانه ندارد و بیشتر اوقات غایب است، رابطه عاطفی مادر با او قوی نخواهد بود و فضای منفی در خانه ایجاد می‌شود و چون مادر مجبور است زمان زیادی را با بچه‌ها بگذراند، احساس تنش و خستگی زیادی دارد. بنابراین هم رابطه‌اش با بچه‌ها دچار مشکل می‌شود و هم از همسرش فاصله می‌گیرد. در حقیقت فضایی در خانه شکل می‌گیرد که اعضای خانواده همدیگر را تحمل می‌کنند.

نقش پدر در رشد شخصیت کودک

پدران مظهر قدرت و امنیت هستند و بچه‌ها زمانی که پدر در کنار آنها حضور دارد، احساس امنیت می‌کنند. حتی زمانی که پدر در منزل نیست، مادر باید این احساس را به بچه‌ها بدهد. از طرفی، همانندسازی رفتار پدرها برای بچه‌ها خیلی اهمیت دارد؛ به گونه‌ای که پسر بچه‌ها رفتارهای مردانه را از پدرشان یاد می‌گیرند و اگر مدام با مادرشان باشند، ممکن است از افراد دیگری الگو بگیرند که به صلاح‌شان نیست. برای دختر بچه‌ها والد غیرهمجنس الگویی برای همسریابی در سنین بالاتر خواهد بود و اگر پدر همیشه غایب یا آدم سردی باشد، این ذهنیت در دختر او شکل می‌گیرد که مردها محبت بلد نیستند یا آدم‌های مادی هستند. بنابراین گاهی یک رابطه عاطفی قوی بین اعضای خانواده گران‌قیمت‌تر از شیفت اضافه کاری پدر است که قرار است به امرار معاش خانواده کمک کند.