- صفحه اصلی
- بازی و تاثیر آن بر اعتماد به نفس کودک
تقویت اعتمادبه‌نفس در کودکان
عروسک هم صحبت و مخاطبی است که پیوسته همراه کودک است و هر زمان کودک اراده کند مورد مصاحبت او قرار می‌گیرد. مخاطبی که هیچ‌گاه از صحبت کودک خسته نمی‌شود، چشم‌هایش پیوسته باز است و حواسش پرت نمی‌شود، هنگام صحبت کردن کودک خمیازه نمی‌کشد یا راه آشپزخانه را در پیش نمی‌گیرد و یا حتی به او گوشزد نمی‌کند که گرفتار است. حرف‌های تکراری کودک را گوش می‌دهد، هرگز وسط حرف‌هایش نمی‌دود، در حین صحبت اشکالات تلفظی‌اش را اصلاح نمی‌کند و یا برای روند کند صحبت او بی‌تحمل نیست.
با توجه به موارد ذکر شده این نکته قابل توجه است که ارتباط کودک با عروسک یک رابطه ساده و بی‌ارزش نیست که برخی والدین تنها برای پر کردن اوقات فراغت از آن استفاده می‌کنند. این ارتباط مبانی اساسی ارتباط عمیق و گسترده روانی – اجتماعی کودکان را در دوره‌های بعدی رشد و تکامل شخصیت آن‌ها پی‌ریزی می‌کند و باعث می‌شود آن‌ها در آینده بتوانند با قدرت تحلیل بهتر و تجارب مثبت‌تری به روابط خود با دیگران در جامعه ادامه بدهند.
بازی ابزاری برای تجربه پیدا کردن
بازی راهی برای تجربه کردن هستی توسط ادراک است و کودک از این راه خود را انسانی آزاد، مستقل و توانمند می‌یابد. در واقع، کودک از راه بازی آنچه را کسی نمی‌تواند به او بیاموزد، یاد می‌گیرد.
ابو علی سینا محدودیت منع کردن کودکان از جنب و جوش و بازی را زمینه‌ای برای آغاز افسردگی آن‌ها می‌داند و نتیجه این افسردگی‌ها دلیلی می‌شود که رغبت کودکان از بین برود و آن‌ها بیمار شوند.
خواجه نصیرالدین طوسی ورزش و بازی را راه مناسبی برای رفع خستگی از فعالیت‌های جدی عنوان می‌کند، او شرط بازی را آزادی عمل کودکان می‌داند و جلوگیری از بازی‌های غم‌انگیز را وظیفه والدین می‌داند. به این معنا که والدین نباید اجازه دهند کودک به بازی‌های غم‌انگیز بپردازد.
از نظر خواجه نصیر بازی وسیله‌ای برای رشد توانایی‌های کودک، برانگیختن شور و نشاط در کودک است و وسیله‌ای مناسب برای رسیدن کودک به سلامت جسم و روح می‌باشد.
