1. صفحه اصلی
2. توجه و مسئولیت پذیری در کودکان

کودکان تشنه توجه‌اند...

اگر کودک توجه مثبت والدین و اطرافیان را نبیند، دست به جلب توجه منفی می‌زند.

مثلا وقتی مشغول بازی با خواهرش است، اگر پدر و مادر به او توجه نکنند و تشویق نشود، ممکن است برای جلب توجه شروع به اذیت خواهرش کند. به همین خاطر والدین و مربیان باید با تشویق‌های بجا، احتمال تکرار کار مثبت را بیشتر کنند. مثل نوازش، بوسه، بغل کردن کودک و تشویق گفتاری.



والدینی كه در سختی بزرگ شده‌اند، دوست دارند كه فرزندشان در رفاه کامل بزرگ شود. به این ترتیب، تربیتی را كه در دوران سختی به آنها كمک كرده بود تا خود را بیابند و پرورش دهند از فرزندشان دریغ می‌کنند. چنین والدینی مرا به یاد آن پرورش دهنده پروانه می‌اندازد كه از دیدن سختی پروانه‌ هنگام بیرون آمدن از پیله ناراحت می‌شد. بنابراین روزی از روی ترحم، شكافی در پیله پروانه ایجاد كرد تا راحت‌تر از آن خارج شود ولی آن پروانه هرگز قدرت پرواز كردن نیافت.

 

والدینی که حاضر باشند ناراحتی، خشم و قهر فرزند خود را تحمل کنند ولی همچنان محکم او را در مسیر مسئولیت‌پذیری نگهدارند، در حقیقت درسی به او می‌دهند که در تمام زندگی کمکش خواهد کرد. والدینی که چنین کاری نمی‌کنند، در حقیقت سرمشقی برای مسئولیت‌گریزی آینده او در اختیارش می‌گذارند؛ الگویی که کودک را از ارضای نیازهایش و به تبع آن، از احساس ارزشمندی باز می‌دارد.

ویلیام گلاسر/ کتاب واقعیت درمانی